Cichociemny, który skoczył w noc

autor zdjęcia: NAC

źródło: Rzeczpospolita

Edwin Scheller (1919–1999) – „Fordon”, „Czarny”, „Łoże”, oficer wywiadu Armii Krajowej

Losy Edwina Schellera stanowią pełną dramatyzmu i heroizmu opowieść o żołnierzu Polski Walczącej.

Edwin Scheller (1919–1999) – „Fordon”, „Czarny”, „Łoże”, oficer wywiadu AK, bohater wojny obronnej 1939 r., cichociemny zrzucony do okupowanej Polski w 1943 r., więzień Gestapo i UB, uczestnik powstania warszawskiego, specjalista w powojennym porcie w Szczecinie – urodził się 6 grudnia 1919 r. w Zaniemyślu. Ojciec Edwina był oficerem Korpusu Ochrony Pogranicza i dowódcą jednostki KOP nad Zbruczem, gdzie młody Scheller zachorował na malarię – chorobę, która prześladowała go przez całe życie. Z uwagi na charakter pracy ojca często zmieniał miejsce zamieszkania. W maju 1939 r. ukończył liceum w Bydgoszczy i zdał maturę. Ochotniczo wstąpił do Junackich Hufców Pracy, gdzie budował umocnienia w Nowogrodzie nad Narwią. Gdy wybuchła wojna, zgłosił się do Wojska Polskiego. W szeregach 8. Kompanii Strzeleckiej 62. Pułku Piechoty walczył w Armii „Pomorze” – m.in. w Strzelcach Kujawskich, nad Bzurą, w Kampinosie i w obronie Warszawy. Ranny, trafił do szpitala, a następnie do obozu w Pruszkowie, z którego uciekł pod koniec października 1939 r.

Poprzez Kraków, Lwów, Węgry i Włochy dotarł do Francji. Wędrował w czapce uszance, żołnierskich butach i… smokingu ojca, którego nie udało się sprzedać – w przeciwieństwie do zwykłych ubrań, które wcześniej miał na sobie....